Page 131 - South_OTOP_Manual

คู่มือแนวทางการยกระดับคุณภาพคุณภาพสินค้า OTOP ในพื้นที่ ภาคใต้สู่การรั บรองมาตรฐาน
การขอมาตรฐานผลิ ตภัณฑ์
การขอมาตรฐานผลิ ตภัณฑ์ เหล่านี้จะต้ องสะอาด ปลอดภัย และมีคุ ณภาพหรือมาตรฐานที่กฎหมาย
ก้าหนด ผู้ผลิ ตต้องขออนุญาตให้ถูกต้องตามกฎหมายก่อนที่จะผลิตเพื่อจ้าหน่ายต่ อไป
1. การขออนุญาตผลิตภัณฑ์ อาหาร (ขอเครื่องหมาย อย.)
1.1 ความส้าคัญของ อย.
ตามพระราชบั ญญัติ อาหารพ.ศ. 2552 ได้ก้าหนดไว้ว่าห้ ามมิให้ผู้ใดตั้งโรงงานผลิตอาหาร หรือ
น้าเข้าอาหารเพื่อจ้าหน่าย เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากผู้อนุญาต และตามระเบียบส้านักงานคณะกรรมการอาหาร
และยา ว่ าด้วยการด้าเนิ นการเกี่ยวกับเลขสารบบบนอาหารได้ ก้าหนดให้ผู้ ประกอบธุรกิจเกี่ยวกับอาหารต้อง
แสดงเลขสารบบบนอาหารส้าหรับอาหาร 3 กลุ่ม คือ อาหารควบคุมเฉพาะ อาหารก้าหนดคุ ณภาพหรือ
มาตรฐาน และอาหารที่ต้ องมี ฉลาก ดังนั้น กลุ่ มผู้ผลิต ผู้ ประกอบการด้านอาหาร ที่ น้ าวัตถุดิ บที่ ได้ จาก
การเกษตร และการเลี้ ยงสัตว์ มาแปรรูปเป็นผลิ ตภั ณฑ์ส้ าเร็จรูปเพื่ อจ้าหน่ าย เช่ น เครื่ องดื่มท้าจากผลไม้
ท้องถิ่น เครื่องดื่ มจากสมุนไพร กะปิ น้้าปลา ขนมหวาน อาหารขบเคี้ยว เป็นต้น ซึ่งผลิตภัณฑ์
1.2 สัญลักษณ์ของเครื่องหมาย อย.
1.3 การแบ่งกลุ่มผลิตภัณฑ์อาหาร
อาหารแบ่ งตามลักษณะการขออนุญาตผลิต ออกเป็ น 2 กลุ่ม คือ
1.3.1 กลุ่มอาหารที่ไม่ต้องมีเครื่องหมาย อย.
อาหารกลุ่มนี้ ส่วนใหญ่ เป็นอาหารที่ ไม่แปรรูปหรื อถ้ าแปรรูปก็ จะใช้กระบวนการผลิต
ง่ายๆ ในชุมชน ผู้บริโภคจะต้องน้ามาปรุงหรือผ่านความร้อนก่อนบริ โภค อาหารกลุ่มนี้ผู้ผลิ ตที่มี สถานที่ผลิตไม่
เข้าข่ ายโรงงาน (ใช้อุ ปกรณ์หรือเครื่องจักรต่้ากว่า 5 แรงม้า หรือคนงานน้อยกว่า 7คน) สามารถผลิ ตจ้าหน่าย